Σχολιασμός
στο ευαγγελικό αναγνωσμα
της Κυριακής Β Λουκά
(κεφ. στ, στιχ. 31-36)
"Να συμπεριφέρεσθε προς τους άλλους όπως θα θέλατε να φερθούν σε εσάς" (Λουκ. στ, 31)
Αφού έχει εκφωνήσει, σεβαστέ μου Συμπρεσβύτερε και αγαπητοί μου αδελφοί Χριστιανοί, ο Κύριος την επί του Όρους ομιλία, τα γνωστά αυτά "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι", μακάριοι είναι όσοι δε γελούν επί της γης, μακάριοι είναι όσοι τους κυνηγούν για χάρη του ευαγγελίου έρχεται και τους λέει έναν κανόνα θα λέγαμε με σύγχρονους όρους καλής συμπεριφοράς: "να κάνετε στους άλλους αυτό που θέλετε εσείς να σας κάνουν".
Δηλαδή, Τι θέλετε; Θέλετε να σας αγαπούν, άρα πρέπει και εσείς να αγαπάτε τους άλλους αδελφούς. Θέλετε να σας λένε καλούς λόγους άρα τι πρέπει; το στόμα σας να γεμίσει με λόγους καλούς και αγαθούς προς τους άλλους. Θέλετε να σας δείχνουν έμπρακτα την συμπόνοια και την σύμπνοια και την αφοσίωση τους οι άλλοι άνθρωποι. Άρα και εσείς πρέπει να δείχνετε όλα αυτά τα αγαθά σε εκείνους.
(Και) συνεχίζει,"εάν αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν, ποιά χάρη έχετε;" (ενν. από τον Θεό) "και γαρ οι αμαρτωλοί τω αυτώ ποιούσι" και οι αμαρτωλοί το κάνουν (λέει) αυτό. Σείς που είσθε παιδιά της Βασιλείας του Θεού, δεν πρέπει να ανέβετε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω; Δεν πρέπει να προφασησθείτε ενώπιον του Κυρίου και να αποφασίσετε την αρετή; Δεν πρέπει να κάνετε κάτι αγαθότερο από αυτό που μπορούν όλοι οι άλλοι άνθρωποι να κάνουν; Δηλαδή όταν αγαπώ εγώ κάποιον εκείνος μου το ανταποδίδει. αυτό είναι λογικό, είναι μέσα στις σχέσεις : "του δούναι και λαβείν", δίνω αγάπη και παίρνω αγάπη.
Το θέμα είναι λέει εδώ ο Κύριος, να δώσεις αγάπη εκεί που δεν παίρνεις αγάπη, να δώσεις χαμόγελο εκεί που η πικρία γεμίζει τον οίκο, να δώσεις χείρα βοηθείας εκεί που έχει βγει μαχαίρι να σε καρφώσει. Αυτά που μας λέγει ο Κύριος δεν είναι εύκολα, δεν γίνονται εύκολα, αλλά γίνονται με αγώνα και προσπάθεια διότι δεν αξίζει στεφάνου αυτός που μόνον ενίκησε αλλά και αυτός που αθλήθηκε πνευματικά και αν δεν αθληθεί πνευματικά ο άνθρωπος θα μείνει σε ένα μέρος και θα σκουριάσει. Οι αρθρώσεις που έχει ο οργανισμός μας όταν παύσουν να λειτουργούν τότε αδρανούν και δεν μπορούν να βοηθήσουν τον οργανισμό για να πορευθεί, να περπατήσει, να κάνει τα άλλα αναγκαία και χρειώδη.
Έτσι και οι πνευματικές αρθρώσεις, αν εμείς γεμίσουμε μέσα μας με κακία και σκοτάδι, τότε οι πνευματικές αρθρώσεις μας θα αγκυλωθούν και δεν θα μπορούμε να κάνουμε εμείς αγαθό στους αδελφούς μας. Δε θα μπορούμε να κάνουμε αγώνα πνευματικό και έτσι σιγά σιγά θα έρθει και ο πνευματικός μας θάνατος που είναι η μεγαλυτέρα τιμωρία που εμείς οι ίδιοι μπορούμε να υποβάλουμε εις την ίδια μας την ψυχή.
(Και) συνεχίζει: "εάν κάνετε καλό σε εκείνους, που μόνο καλό σας κάνουν, ποία χάρη έχετε ενώπιον του Θεού; και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν." Δηλαδή επιστρέφω καλό σε εκείνον που μου έκανε καλό; Το κάνει ο οποιοσδήποτε το θέμα είναι να κάνω καλό εκεί που μου κάνουν κακό, εκεί που ο άλλος θέλει να μου βγάλει το μάτι, εγώ την ώρα που μου βγάζει το μάτι θα του χαϊδεύσω το χέρι, δεν θα του το δαγκώσω, αυτό είναι αγιασμένη πρακτική.
Οι άγιοι που μας περιβάλλουν έτσι εφήρμοσαν το ευαγγέλιο, δεν έλεγαν καλούς λόγους εική και ως έτυχε μόνον, ή δεν έλεγαν ότι πιστεύουν εις τον Θεό χωρίς να δοκιμασθεί αυτή η πίστη τους.
Είναι ένας άγιος, ο οποίος έκανε πραγματικότητα το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα στον απόλυτο βαθμό. Επισκέπτεται το μοναστήρι του μέσα στα χαράματα ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν γεμάτο το πουκάμισο του με αίματα. Ανοίγει την πόρτα της Μονής ο Ηγούμενος και Επίσκοπος της Αιγίνης, άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω, στην Μονή της Αντιφωνητρίας (ευρισκόμενος). Μπάζει μέσα τον επισκέπτη, κλείνει τις πόρτες. Δεν τον ρωτάει τί και πώς; αλλά του δίνει καθαρά ενδύματα. Φυσικά κατάλαβε ο Άγιος ότι κάτι έχει γίνει, ότι τον κυνηγούν, του δίνει καινούργια ρούχα από τα δικά του, του παραχωρεί και το πλοιάριο της Μονής. Τον φυγαδεύει ενώ τον αναζητούν οι αρχές. Αυτός ξέρετε ποιός ήταν; ο φονιάς του αδελφού του και όμως ο άγιος Διονύσιος ούτε πρώτον ότι σκότωσε ο άνθρωπος εκείνος και δεν αξίζει της βοήθειας του σκέφτηκε, ούτε σκέφτηκε τα ρούχα και τα υπάρχοντα του που τότε ήσαν πολύτιμα γιατί με τα ρούχα του σκεπαζόταν και με το πλοιάριο του ψάρευε για να βρει κάτι για να φάει όπως και όλοι οι άνθρωποι τότε, τώρα και στο μέλλον κάνουν ή θα κάνουν. Ενώπιον δε των αρχών είπε, ότι δεν είδε κανέναν. Δεν πέρασε κανείς από εκεί, για να γλυτώσει αυτόν τον άνθρωπο. Τελικά τις επόμενες μέρες έμαθε ότι αυτός είναι ο φονιάς του αδελφού του.
Αλλά για να δείτε πόσο καλό κάνει αυτή η αγιασμένη πρακτική και αυτόν τον φονιά τον άλλαξε. Όταν έμαθε ο φονιάς ποιός είναι ο Ηγούμενος του Μοναστηριού και ποιός του έδωσε καθαρά ρούχα και τον φυγάδευσε, ότι ήταν ο αδελφός, εκείνου του ανθρώπου που σκότωσε. Ο φονιάς άλλαξε και πήγε να ζητήσει συγχώρεση στον άγιο Διονύσιο, που ήδη στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού τον είχε συγχωρέσει. Γιατί οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο ερμηνευμένο, οι άγιοι είναι το ευαγγέλιο στην πράξη και ο άγιος Διονύσιος μας δείχνει ότι όταν ο άνθρωπος κάνει την αυθυπέρβαση του, όταν ξεπεράσει το "εγώ" του, όταν ξεπεράσει τον "κακό του εαυτό" μπορεί να γίνει έτσι όπως καταλήγει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ., στ. 31-36) "να είστε λοιπόν φιλεύσπλαγχνοι καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαγχνος".
Όταν, αδελφοί μου αγαπητοί, καταλάβουμε και κατανοήσουμε και βιώσουμε μέσα μας, ποίου πνεύματος μαθητές είμαστε θα αλλάξει η διάθεση μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε κλιθεί για να κάνουμε "καλό πράγμα" αλλά έχουμε κλιθεί για να κάνουμε το "άγιο πράγμα". Την υπέρβαση του καλού, το παραπάνω από το καλό. Όχι, αυτό το καλό που μας ανταποδίδει ο άλλος, αλλά αυτό το καλό που βγαίνει από μέσα μας. Αυτό το καλό που η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μας προβάλλει και (μας) θέτει ενώπιον μας.
Τότε και οι κοινωνικές μας σχέσεις και οι προσωπικές και οι οικογενειακές και οι ενοριακές και κάθε σχέση και συνύπαρξη με τον άλλον άνθρωπο θα γινόταν η χαρά του παραδείσου, θα γινόταν η ομορφιά του πελάγους του ανεξαντλήτου ελέους του Θεου, η ομορφιά του Ηλιού της Δικαιοσύνης που λάμπει και σε αυτούς που είναι αχάριστοι και στους δικαίους όπως λέει το ιερό ευαγγέλιο.
Αδελφοί μου αγαπητοί ας κάνουμε και εμείς τον αγώνα μας, στην αρχή θα προσφέρουμε αγάπη και καλό σε αυτούς που μας δίνουν την αγάπη και την καλοσύνη τους μας δείχνουν και ύστερα θα φθάσουμε υψηλά να μπορούμε να δίνουμε αγαθό, καλό, να χαμογελούμε, να αγαπάμε και αυτούς που μας μισούν και αυτούς που μας εχθρεύονται. Τότε και μόνον τότε θα φθάσουμε στα μέτρα της αγάπης του Χριστού` που είναι αγάπη καινοποιητική, μας κάνει καινούργιους και μας χαρίζει πρόσωπα χαμογελαστά και γεμάτα αγαθοσύνη και καλοσύνη ανάμεσα στους αδελφούς μας με τη χάρη του θεού. Αμήν.
εκφωνηθέν
υπό του Ιεροκήρυκος
της ιερας Μητροπόλεως Υδρας,
Πανοσιολ.Αρχιμανδρίτου
π.Ιεροθέου Λουμουσιώτη
εις τον Ι. Ναόν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κοιλάδος 1η Οκτωβρίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου